Hirup Teu Puguh

Hirup geus hampir nincak 35 taun, kuduna mah geus mapan secara materi, spiritual, jeung lainna. Tapi urang mah kieu wae, asa euweuh perubahan. Naon nu salah sih?

Ti saprak kaluar SMA, urang mah tara hirup ti beurang, unggal peuting ngahephep wae di imah. Mun beurang sare tibra, tara amprok jeung jelema di luar. Komo saprak boga hp android, beuki parah wae kahirupan teh, poho kanu kanyataan, lobana ulukutek ngoprek hp.

Kanu ibadah geus poho, kanu olahraga hoream, ngobrol jeung jelema oge jarang, komo neangan jodo mah geus euweuh niat weh. Hirup teh asa beuki nyaman sorangan, teu paduli urusan batur, nu penting urang bisa boga udud jeung kopi keur bekel begadang.

Kos kitu kahirupan urang mah salila kurang leuwih 14 taun, nu jadi ngabentuk karakter jeung mental urang ayeuna. Ditambah kondisi keluarga nu teu dumuk, nu jadi pikiraneun wae. Mantakan tong heran mun urang gampang emosi, pundungan, pangeblukan, eraan atawa teu percaya diri.

Ayeuna boga pagawean oge penghasilanna teu dumuk, boro-boro ngumpulkeun duit keur masa depan, keur jajan sapopoe ge beak wae. Jadi teu semangat digawe teh, euweuh target, euweuh motivasi. Sakapeung sok mikir hayang ngarantau jauh ti lembur, fokus digawe di lembur batur, neangan duit keur bekel hirup di usia senja. Tapi da urang mah teu boga kawani, teu bisa nekad, jeung euweuh kesempatan.

Kudu kumaha deui hirup ari geus kieu, hayang ngarubah ge ngan bisa niat di hate, praktekna mah hese. Nu aya ngan kesel hate, nyalahkeun masa lalu, nyalahkeun kolot nu teu becus ngurus anak, da ti leuleutik diterlantarkeun wae.

Omat kanu maca ieu tulisan, kanu geus boga keluarga, boga anak. Ulah sok nerlantarkeun kahirupan anak, rek susah rek senang ge kudu daek ngurus anak, ameh anak maneh boga karakter jeung mental alus, boga masa depan cerah, boga semangat hirup. Ulah nepikeun kawas urang, jadina hidup enggan mati tak mau tea.

Perjalanan hirup jelema mah tergantung didikan nu jadi kolotna, nu ngabentuk karakter jeung mentalna saumur hirup.